Παρασκευή, 3 Μαΐου 18.00
Άκουσα το μπαμ. Και τότε το κατάλαβα. Ήρθε η στιγμή για την οποία έχω κατασκευαστεί. Τώρα θα δείξω την αξία μου. Θα σφίξουν οι ζώνες, θα ταλαντωθούν οι αναρτήσεις μου, θα δείξω γιατί δε χρειάζεται να δώσεις €500 για να έχεις το πιο ασφαλές κάθισμα. Και μετά συνειδητοποίησα ότι έλειπε το πρόσωπο που προστατεύω.
Ωραία. Η οδηγός μου πάντως είναι καλά. Τρέμει σαν ψάρι βέβαια. Αλλά δεν έχει χτυπήσει. Να φύγουμε λοιπόν! Δεν έχουμε λόγο να είμαστε εδώ.
18.05 Παίρνει τηλέφωνο. Τη μαμά της;!
Τη ρωτά αν μπορεί να μείνει λίγο παραπάνω το παιδί γιατί λογικά θα αργήσει. Γιατί να αργήσουμε;;;
18.08 Παίρνει τηλέφωνο την ασφαλιστική.
Την ενημερώνουν ότι πρέπει να καλέσει τη Φροντίδα Ατυχήματος. The plot thickens. Αρχίζω και χάνω την υπομονή μου.
18.16 Κλείνει το τηλέφωνο και περιμένει τη Φροντίδα Ατυχήματος.
Είμαστε με alarm πάνω σε μία διασταύρωση, βράδυ. Δεν το λες και ασφαλές! Έχω υπερβεί τον εαυτό μου αυτή τη στιγμή.
Μα τι περιμένει; Αφού τους είπε για το ατύχημα. Έχουν περάσει 45 λεπτά. Ποτέ δεν έχουμε γυρίσει σπίτι μετά τις 19.00. Πώς θα τα προλάβει όλα; Πάλι θα ακυρώσουν τον οδοντίατρο. Πάλι νεύρα. Δε θα το αντέξω, είναι Παρασκευή ρε παιδιά.
18.50 Κάποιος ήρθε! Θα μας πάει σπίτι;
Όχι, δεν έχει γερανό. Μα τι κάνει εδώ αυτός;
«Το όνομα σας.. Πού ήσασταν.. Από πού ερχόσασταν... η ασφαλιστική του άλλου οδηγού».
Δεν τα είπαν στο τηλέφωνο αυτά;! Τι έχει αλλάξει από τότε; Βγάζει φωτογραφίες. Βγάζει κι εμένα. Σου λέει "το παιδικό κάθισμα καλύπτεται"! Ουδείς αναντικατάστατος τελικά...
«Τι πρέπει να κάνω τώρα; Πόσο γρήγορα θα το φτιάξουμε το αυτοκίνητο;»
Απαντά. Καλύτερα να μην απαντούσε. Δεν ξέρει, λέει. Δε δουλεύει καν στην ασφαλιστική! Αυτός είναι από τη Φροντίδα Ατυχήματος, μία άλλη εταιρία που συνεργάζεται με την ασφαλιστική. Ωχ μην την εκνευρίζεις. Ξέρει ακριβώς πόση ώρα κάνει να φτάσει στο γραφείο, κάθε μέρα. Έχει υπολογίσει ακριβώς τι ώρα πρέπει να πάει σουπερμάρκετ τη Δευτέρα, για να γλιτώσει 20 λεπτά. Και τώρα έχει ήδη χάσει 50 λεπτά. Δεν μπορεί να βγαίνει εκτός προγράμματος. Ούτε να μην ξέρει τι την περιμένει.
"Θα επικοινωνήσει μαζί σας η ασφαλιστική. Είναι Παρασκευή, τη δήλωση θα την έχουν την άλλη βδομάδα. Εν τω μεταξύ, αν θέλετε, μπορείτε να πάτε στο συνεργείο να δείτε τη ζημιά".
Σάββατο 4 Μαΐου - Με πάει στο συνεργείο.
"Με μια πρώτη ματιά μιλάμε για μία ζημιά €300. Αλλά πρέπει πρώτα να μιλήσετε με την ασφαλιστική για να έρθει να εκτιμήσει τη ζημιά πραγματογνώμονας".
Ούτε κουβέντα για μένα. Με αφήνει εκεί.
Δευτέρα 6 Μαΐου – Παίρνει τηλέφωνο την ασφαλιστική της.
«Δεν έχουμε πάρει ακόμη τη δήλωση. Μην ανησυχείτε, θα σας ενημερώσουμε».
Δε θέλω καν να σκέφτομαι πώς πήγε τον μικρό παιδικό σταθμό, πώς πήγε η ίδια δουλειά, πώς πήγε σούπερ μάρκετ. Πόσα νεύρα έχει. Καλύτερα εδώ.
Πέμπτη 9 Μαΐου – Πήρε τη δήλωση η ασφαλιστική. Σχεδόν μία εβδομάδα μετά το ατύχημα.
«Έχουμε καλά νέα. Η άλλη εταιρία είναι στον Φιλικό Διακανονισμό. Άρα θα σας αποζημιώσουμε εμείς».
«Τέλεια! Θα γίνει σήμερα αυτό;»
«Όχι ακριβώς. Έχουμε κάνει αίτημα στην άλλη ασφαλιστική και περιμένουμε να αποδεχτούν την ευθύνη. Έχουν 7 εργάσιμες ημέρες περιθώριο να το κάνουν. Εν τω μεταξύ, θα έρθει πραγματογνώμονας να δει το αυτοκίνητο για να εκτιμήσει τη ζημιά. Είναι ξεκάθαρο από τις φωτογραφίες ότι ο άλλος οδηγός ευθύνεται. Μην ανησυχείτε».
Μην ανησυχείτε, λέει. Εγώ τι θα κάνω εδώ;
Παρασκευή 10 Μαΐου – 1/7 ημέρες. Έρχεται ο πραγματογνώμονας.
Βγαίνει το πόρισμα. Χτύπημα από παραβίαση STOP του οδηγού Β, με ταχύτητα 40 με 50 χλμ. την ώρα. Ζημιά στο φτερό, φανάρι και προφυλακτήρα του οδηγού Α. Η υπαιτιότητα είναι ξεκάθαρη. Αλλά δεν μπορούν να αρχίσουν την επισκευή, μέχρι να αποδεχτεί την ευθύνη και η άλλη εταιρία.
Το αυτοκίνητο πρέπει να μείνει εκεί. Μαζί με εμένα.
Δευτέρα 13 Μαΐου – 2/7 ημέρες
Με έχουν μεταφέρει σε ένα πάρκινγκ με αυτοκίνητα. Περιμένω εδώ.
Τετάρτη 15 Μαΐου – 4/7 ημέρες
Έχει πολύ ενδιαφέρον. Βλέπω πολλά αυτοκίνητα κάθε μέρα. Αλλά δεν έχω δει κανένα παιδικό κάθισμα.
Παρασκευή 17 Μαΐου – 6/7 ημέρες
Σήμερα με κούνησαν για να μου αλλάξουν θέση. Ένιωσα πολύ όμορφα αυτά τα 3 λεπτά που άναψε η μηχανή.
Δευτέρα 20 Μαΐου. Μετρά το επόμενο 7ήμερο.
Νιώθω πολύ μόνος. Πότε θα φύγω από δω; Πέρασαν 7 ημέρες...
Τρίτη 21 Μαΐου
«Δεν έχουμε απάντηση. Θα πρέπει να περιμένουμε άλλες 7 ημέρες».
sdlksld;lfakf.ldsk/lsda.d@@@s!!!slkds;!
Τετάρτη 22 Μαΐου - 3/7 ημέρες
Ακόμη κανένα νέο. Ο συνεργιατζής καλεί για τρίτη φορά την οδηγό μου, να δει αν μπορεί να ξεκινήσει την επισκευή. "Είναι σχεδόν δύο βδομάδες στο πάρκινγκ μας. Να ξαναπάρετε την ασφαλιστική. Θέλουν λίγο σπρώξιμο αυτά".
Πες τα ρε άνθρωπε.
Πέμπτη 30 Μαΐου – 7/7 ημέρες
Ο χρόνος εδώ κυλάει πιο αργά σίγουρα. Πόσες ώρες να είναι άραγε; Επειδή έχω χρόνο το υπολογίζω. Είμαι εδώ από τις 3 Μαΐου. 648 ώρες σε ένα συνεργείο.
Παρασκευή 31 Μαΐου - Η άλλη εταιρία αποδέχτηκε την ευθύνη!
Μπορούμε να προχωρήσουμε στην αποζημίωση και την επισκευή της ζημιάς.
Τα κακά νέα είναι ότι είμαι για πέταμα. Δεν είναι 100% ασφαλές να χρησιμοποιήσεις ξανά ένα παιδικό κάθισμα μετά από ένα σοβαρό τρακάρισμα, ειδικά αν η σύγκρουση έχει γίνει από την πλευρά του καθίσματος.
Περίμενα 27 ημέρες, μόνος, σε ένα συνεργείο, γι'αυτό;
Εγώ αλλιώς τα ήξερα τα πράγματα. Ήξερα ότι αν έχεις ατύχημα, μιλάς απευθείας με την ασφαλιστική σου. Και ότι κάνεις την καταγραφή τηλεφωνικά, μέσα σε 10 λεπτά, χωρίς να περιμένεις, πάνω στη διασταύρωση!!! Βγάζεις φωτογραφίες τη ζημιά, ανταλλάζεις στοιχεία με τον άλλο οδηγό κι έφυγες!
Και τι είναι αυτό με τις «7 ημέρες περιθώριο για απάντηση από τον άλλο οδηγό»; Αφού ήταν σαφές ότι παραβίασε STOP ο άλλος οδηγός.
Εγώ ήξερα ότι όταν είναι σαφής η ζημιά και η υπαιτιότητα, η εταιρία δεν καθυστερεί καθόλου και αναλαμβάνει την αποζημίωση απευθείας. Για να μη μείνει χωρίς αυτοκίνητο ο πελάτης, ούτε λεπτό παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται. Μα ποια ήταν η εταιρία της, δεν ήταν η Hellas Direct; Όχι; Ε, έτσι εξηγείται...
