Το πιο διάσημο μιλφέιγ στην Αττική. Με την εγγύηση της Hellas Direct.
Έχω μεγάλη φήμη. Όχι μόνο στο Χαϊδάρι. Ακόμα κι έξω από τα Δυτικά Προάστια έχουν να λένε για μένα. Το «μιλφέιγ της Ειρήνης». Αν η Ειρήνη είχε λίγο επιχειρηματικό μυαλό, θα είχα γίνει ολόκληρη αλυσίδα ζαχαροπλαστείων. Δε βαριέσαι. Προς το παρόν, το μεγάλο μου κοινό είναι στην Hellas Direct. Κάθε χρόνο, 17 Ιανουαρίου, στη γιορτή του Αντώνη, γίνεται πανηγύρι.
Με το που μπει ο Αντώνης, γιος της Ειρήνης, όλοι περιμένουν το συνθηματικό. «Παιδιά έχω φέρει μιλφέιγ». Πέφτει σύρμα σε όλη την εταιρία. Τους βλέπεις να έρχονται ένας-ένας, από το Client Service Team, από το Systems, από τη γραμμή Καταγραφής. Με πιατάκι, χαρτοπετσέτα, πιρούνι, κουτάλι, τσιμπιδάκι, ό,τι βρουν.
Καλά, για να είμαστε δίκαιοι, και γυψοσανίδα με σαντιγί να τους πας, θα μαζευτούν σαν τις ακρίδες. Αλλά εδώ μιλάμε για μιλφέιγ. Πού θα βρουν καλύτερο; Και σπιτικό; Πουθενά. Περνάω τέλεια. Ειδικά όταν με δοκιμάζουν για πρώτη φορά καινούργιοι. Φέτος ήταν η χρονιά μου. Περισσότεροι εργαζόμενοι από κάθε άλλη χρονιά. Θα έδινα ρεσιτάλ!
Πέμπτη απόγευμα. Ο Αντώνης παίρνει το μιλφέιγ από τη μητέρα του.
Είναι λοιπόν 16 Ιανουαρίου, απόγευμα. Φέτος η Έτσι ξεπέρασε τον εαυτό της! Τραγανή κι αφράτη σφολιάτα. Βελούδινη κρέμα. Άψογο. Έρχεται ο Αντώνης να με παραλάβει. Α, θέλω να σημειώσω κάτι. Ο Αντώνης, καλό, χρυσό παιδί, εξαιρετικός στη δουλειά του, υπέροχος φίλος, υπερβολικά γενναιόδωρο πλάσμα - είναι ο πιο ατσούμπαλος άνθρωπος που υπάρχει στον πλανήτη. Καφές, φαγητό, κινητό, τσάντα, ότι πέφτει στα χέρια του, πέφτει! Κυριολεκτικά. Οπότε, καταλαβαίνετε, υπάρχει πάντα ένα μεγάλο ρίσκο στις μετακινήσεις. Δεν είμαι υπερβολικό. Στο μιλφέιγ, το 70% της επιτυχίας είναι η εμφάνιση. Είναι γλυκό για αριστοκράτες παιδιά. Μόνο και το όνομά μου, θυμίζει σαλόνι του Ναπολέοντα.
Φτάνουμε λοιπόν σπίτι του – ευτυχώς είναι καλός οδηγός. Πάει να με βγάλει από το πορτ μπαγκάζ. Κρατάει πολλά πράγματα. Πάει να ακουμπήσει κάτω τις τσάντες που κρατάει στα χέρια του. Τι γίνεται; Σκέφτεται να κουβαλήσει όλα τα πράγματα μαζί; Κάνε δύο βόλτες ρε παιδί μου! Μη βαριέσαι! Διστάζει. Τόση ώρα που το σκέφτεσαι θα’χες κάνει 10 γύρους! Κάνει να φύγει. ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ! Φεύγει. Με αφήνει εκεί. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Ναι οκ, δε θέλω ψυγείο. Αλλά θα με αφήσει εδώ; Μόνο μου; Κι αν κάτι γίνει;
Ναι. Κάτι έγινε.
Ξημερώματα Παρασκευής. Κάποιος ανοίγει το αυτοκίνητο του Αντώνη.
Είναι 4 το πρωί. Ακούγεται το μπιμπ μπιμπ για το ξεκλείδωμα του αυτοκινήτου. Αχ, ο γλυκούλης δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ήρθε να με πάρει! ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ.
Όχι. Κάθεται στη θέση του οδηγού. Δεν είναι ο Αντώνης παιδιά. Ωχ. Ωωωωωχ ωωωχ ωωχχχ. Κάποιος κλέβει το αμάξι του Αντώνη. Σκέφτομαι πολλά πράγματα μαζί. Πώς το’κανε. Πού βρήκε το κλειδί; Τι θα συμβεί με μένα; Μήπως ήρθε για μένα;
Δεν ακούγεται τίποτα. Μήπως το ξανασκέφτεται; Όχι, κάτι βλέπει. Ένα περιπολικό κάνει γύρο στη γειτονιά. ΝΑΙΙ. Σώθηκα! Βάζει μπρος. Τι κάνει;; Γκαζώνει. Καλά, τρελάθηκε; Το περιπολικό ξεκινά την καταδίωξη.
Καταδίωξη. Τζέισον Στέιθαμ VS περιπολικό ΑΤ Χαϊδαρίου.
Τρέχουμε. Καλά ποιος νομίζει ότι είναι και πού νομίζει ότι βρίσκεται; Νομίζω πηγαίνουμε με 100. Μέσα στο Χαϊδάρι. 110. Ο οδηγός έχει τρελαθεί. Παίρνει τις στροφές με κολιές, με κολιές! Σε κάποια φάση, κατηφόρα, πεταγόμαστε στον αέρα. Έγινε αυτό που φοβόμουν, η πάνω στρώση κολλάει στο κουτί. ΜΗΗΗΗΗ. Σταματήστε τον. Συνεχίζει. ΓΚΝΤΑΠ. Αυτό ήταν. Θα πεθάνουμε Συνεχίζει. ΓΝΤΟΥΜΠ. Σταματάει.
Οι αστυνομικοί έχουν σταματήσει λίγο πιο πίσω. Του φωνάζουν να βγει. Ανταποκρίνεται. Ανοίγει λίγο την πόρτα. Ουφ. Βγαίνουν από το αμάξι και οι δύο αστυνομικοί. Όταν πλησιάζουν αρκετά κοντά, ο κλέφτης το πατάει. Τι ζω παιδιά, βγήκε από ταινία αυτός ο τύπος; Δεν ξέρω τι να πρωτοσκεφτώ! Ότι θα τρακάρουμε; Ότι θα χτυπήσουμε κανέναν άνθρωπο; Ότι θα γίνω πατίκα;
Τέλος. Η Αστυνομία πιάνει τον κλέφτη.
Μη σας ζαλίζω. Πέρασαν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 40 λεπτά μέχρι να τελειώσει το μαρτύριο. Ο οδηγός βγήκε σε αδιέξοδο. Το περιπολικό τον στρίμωξε. Τελείωσαν όλα. Και μαντέψτε. Πάλι με άφησαν εκεί.
Μέχρι να έρθει ο γερανός να πάρει το αυτοκίνητο σκεφτόμουν όλο αυτό που συνέβη. ΤΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ του έχουν πει του Αντώνη. Μην αφήνεις πράγματα μέσα στο αυτοκίνητο. Ορίστε τώρα. Να τα αποτελέσματα. Είμαι χάλια. Τα «1000 φύλλα» έχουν γίνει μία ενιαία μάζα από σφολιάτα, κρέμα γάλακτος και ζάχαρη. Μιζέρια. Είμαι για τα σκουπίδια.
Ο Αντώνης παίρνει τηλέφωνο από την Αστυνομία. Δεν έχει καταλάβει τίποτα.
Οι αστυνομικοί κάλεσαν τον Αντώνη για να τον ενημερώσουν.
«Κύριε X; Όλα είναι εντάξει. Βρήκαμε το αυτοκίνητό σας».
«Συγγνώμη; Λάθος κάνετε».
«Ένα Corolla με αριθμό πινακίδας ΧΧΧ ΧΧΧΧ. Έγινε απόπειρα κλοπής».
«Τι λέτε ρε παιδιά; Τι έγινε;»
Του εξηγούν. Το αυτοκίνητο δεν παραβιάστηκε. Φαίνεται ότι ο κλέφτης είχε παρακολουθήσει τον Αντώνη και είχε αυτό το γκατζετάκι που αποκωδικοποιεί το σύστημα κλειδώματος του αυτοκινήτου με εμβέλεια κάποιων μέτρων. «Πρέπει να προσέχετε πολύ όταν ξεκλειδώνετε το αμάξι, αν κάποιος είναι γύρω σας και κινείται ύποπτα».
Οπότε από τη στιγμή που διάβασε τον κωδικό το μηχανηματάκι, το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πατήσει ένα κουμπάκι! Ευτυχώς, για καλή τύχη του Αντώνη, εκείνη την ώρα δύο αστυνομικοί έκαναν γύρους στη γειτονιά, και είδαν ένα αυτοκίνητο με αναμμένα alarm, ξημερώματα. Ένωσαν τις τελείες. Και προσέγγισαν το αυτοκίνητο για να κάνουν έλεγχο. Αλλά ο κλέφτης τρόμαξε και γκάζωσε. Έγινε καταδίωξη 10 λεπτών μέσα στο Χαϊδάρι. (Οκ σόρρυ, εγώ αλλιώς το έζησα).
«Και το αυτοκίνητο πώς είναι;»
Το αυτοκίνητο έχει έναν σπασμένο καθρέφτη και ζημιά στο κάτω μέρος του αυτοκινήτου. Του εξήγησαν ότι πρέπει να μιλήσει με την ασφαλιστική του. Γιατί αν έχει κάλυψη Κλοπής, μπορεί να του καλύπτουν τη ζημιά που προκλήθηκε κατά την απόπειρα – ναι ναι, ξέρει, σε ασφαλιστική δουλεύει. Πάνε να κλείσουν. Και τότε ακούω ό,τι πιο γλυκό έχω ακούσε στη ζωή μου. «Ρε παιδιά, συγγνώμη που ρωτάω. Μήπως ανοίξατε το πορτ μπαγκάζ; Το μιλφέιγ σώθηκε; Μπορώ να έρθω να το πάρω;» Σώθηκε 😊
* Το μιλφέιγ έφτασε στην Hellas Direct την ίδια μέρα. Φαγώθηκε, τόσο γρήγορα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε φωτογραφίες.
