Βγαίνεις από το σπίτι, προχωράς στο πεζοδρόμιο, αρχίζει το σλάλομ. Κάποιο παρκαρισμένο θα σου κλείνει τον δρόμο - δεν έχουμε δα παντού στην Αθήνα τα πεζοδρόμια του Παρισιού ή της Βαρκελώνης.
Για να περάσεις πιθανότατα κατεβαίνεις στον δρόμο, μετά ξανανεβαίνεις στο πεζοδρόμιο, αλλά μετά από λίγο, ουπς, νέο εμπόδιο. Κάδος; Ισως. Κολόνα; Παίζει. Καφάο; Κι αυτό παίζει. Σκαλωσιά; Σκαλιά; Σπασμένες πλάκες; Γλάστρα; Κι άλλο παρκαρισμένο; Μηχανάκι; Αυτοκίνητο; Στάση; Όλα είναι στο παιχνίδι.
Η πορεία σου θυμίζει λίγο Donkey Kong - για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι- απλώς δεν έχεις κάποιον να σου πετάει βαρέλια.
Πεζοί στην Αθήνα: Ένα επικίνδυνο χόμπι
Όλα αυτά κατέγραψε στο βίντεό της η Ainsley Haris, που ήρθε από τις ΗΠΑ και ζει αυτό το διάστημα στην Αθήνα. Γράφει στα σχόλια πόσο όμορφη είναι η πόλη, πόσες γειτονιές αξίζει να επισκεφθεί κάποιος. Αλλά και τι περιπέτεια είναι - και όχι με την καλή έννοια, τύπου Ιντιάνα Τζόουνς. Με την κακή- να περπατάς στα πεζοδρόμιά της.
Ιδού.
Πεζοί στην Αθήνα: Και να πεις πως δεν το ξέραμε;
Μην πέσουμε να το φάμε το κορίτσι. Το τρομακτικό δεν είναι όλα αυτά που δείχνει στο βίντεο -που τα συναντάμε ΟΛΟΙ κάθε μέρα. Το τρομακτικό είναι που αυτός ο παραλογισμός μάς έχει γίνει καθημερινότητα. Συνήθεια. Μπορεί να δεις το βίντεο και να πεις «πο πο» γιατί τα δείχνει κάποιος τρίτος. Και μετά βγαίνεις στον δρόμο και σου φαίνεται σχεδόν φυσιολογικό που κάνεις τη μισή διαδρομή ως πεζός όντως στον δρόμο, γιατί τα πεζοδρόμια θυμίζουν, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, Camel Trophy.
Safe Roads project: Γι’ αυτό μας αφορά όλους
Και κάπως έτσι το παράλογο μάς γίνεται συνήθεια. Όπως το να πέφτουμε με το αυτοκίνητο ή ακόμα χειρότερα με μηχανή - ή ακόμα χειρότερα πεζοί- μέσα σε λακκούβες στον δρόμο. Ή να διασχίζουμε δρόμους χωρίς διάβαση πεζών - κι ακόμα χειρότερα να βλέπουμε τα παιδιά να πηγαινοέρχονται στα σχολεία τους από δρόμους που οι διαβάσεις έγιναν μακρινή ανάμνηση από τη χρήση και τα χρόνια. Ακόμα και ακριβώς έξω από το κάθε σχολείο.
Δεν θα κάνουμε blame game γιατί δεν έχει ούτε νόημα ούτε αποτέλεσμα. Οι ανάγκες είναι πολλές και διαρκείς, αυτό το ξέρουμε όλοι.
Safe Roads project: Να γιατί το κάνουμε
Κι επειδή όλοι ζούμε όσα κατέγραψε η Ainsley, κάθε μέρα, εμείς βγαίνουμε κάθε νύχτα με το βαν του Safe Roads project, παίρνουμε τους δρόμους και τους φτιάχνουμε. Κλείνουμε λακκούβες και βάφουμε ξεθωριασμένες σχολικές διαβάσεις.
Γιατί όσο πιο ασφαλείς είναι οι δρόμοι μας, τόσο λιγότερα ατυχήματα θα έχουμε. Θέλουμε ομαλές και ήρεμες διαδρομές, θέλουμε ασφαλείς μετακινήσεις για όλους. Θέλουμε οι δρόμοι μας να μην θυμίζουν την επιφάνεια της Σελήνης και οι διαβάσεις παντού - αλλά ειδικά έξω από σχολεία- να είναι ορατές κι από το διάστημα. Που λέει ο λόγος, ε 😏 .
Και βασικά θέλουμε ασφάλεια για όλους 💙.
