Τρένα υψηλής ταχύτητας που κινούνται σε μονή ράγα, αεροπλάνα σε σχήμα μπούμερανγκ, γιγάντια αερόπλοια, πυρηνοκίνητα αυτοκίνητα, αιωρούμενος σταθμός ανεφοδιασμού στο διάστημα. Έτσι είχε απεικονίσει τον μελλοντικό κόσμο, περίπου έναν αιώνα πριν, η γερμανική εταιρία παραγωγής μαργαρίνης Echte Wagner.
Ο φουτουριστικός κόσμος που έγινε πραγματικότητα
Για την ακρίβεια, εκεί μακριά στη δεκαετία του 1930, η Echte Wagner ανέθεσε σε καλλιτέχνες να φανταστούν το μέλλον και να το απεικονίσουν για μία σειρά συλλεκτικών καρτών που θα κυκλοφορούσε. Το 1930 η True Wagner Margarine παρουσίασε τη συλλογή, χωρισμένη σε θεματικές ενότητες. Μεταξύ αυτών ήταν και μία με τίτλο «Future Fantasy».
Το όνομα του δημιουργού δεν αναφερόταν. Δεν ξέρουμε, λοιπόν, ποιος άφησε τη φαντασία του τόσο ελεύθερη σε τόσο διαφορετικές κατευθύνσεις, αλλά του πιστώνουμε πως σε μερικά από όσα φαντάστηκε έπεσε εντελώς μέσα.
Θα μου πεις, εδώ έναν αιώνα πριν ο κόσμος φανταζόταν ιπτάμενους σταθμούς ανεφοδιασμού στο διάστημα και πυρηνικά αυτοκίνητα, κι εμείς ακόμα κολλάμε στην κίνηση στον Κηφισό ή στην Κηφισίας ή όπου κυκλοφορεί ο καθένας. Τέλος πάντων.
Σε τεχνητά νησιά θέλω να βρεθούμε
Ούτε εδώ έπεσε έξω ο καλλιτέχνης. Δεκαετίες πριν το Palm Jumeirah στο Ντουμπάι, το The Pearl στο Κατάρ ή όποιο άλλο τεχνητό νησί σχεδιάζει ανθρώπινο χέρι, ο δημιουργός εδώ φαντάστηκε ένα τεχνητό νησί που θα χρησιμοποιείται ως λιμάνι. Φυσικά έχει ξενοδοχεία και σπα και όλα τα κομφόρ ώστε οι ταξιδιώτες να ζουν τον μύθο τους στο μέσο του ωκεανού, αν για παράδειγμα μια σφοδρή καταιγίδα προκαλεί καθυστερήσεις στις πτήσεις τους.
Σωστά.
Τρένα σε μία ράγα
Με σκοπό τη μεγαλύτερη ταχύτητα- και τότε και τώρα, όλο τα ίδια…- ο καλλιτέχνης φαντάστηκε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας μονής λωρίδας, όπου τα τροχοφόρα κινούνται σε τροχούς όχι ανά δύο δίπλα δίπλα αλλά στη σειρά. Τα οχήματα είναι φτιαγμένα ώστε να ελαχιστοποιείται η αντίσταση του αέρα και τρέχουν, λέει με 500 χιλιόμετρα.
Με αεροπλάνα και πυραύλους
Έτσι φαντάστηκαν το μέλλον των αερομεταφορών, με αεροπλάνα - πυραύλους που πιάνουν τα 1000 χιλιόμετρα σε ταχύτητα. Το εικονιζόμενο μεταφέρει, λέει, 10 τόνους αλληλογραφίας. Ναι, τότε παλιά οι ‘άνθρωποι έγραφαν ακόμα γράμματα κι έστελναν κάρτες μεταξύ τους.
Αεροπλάνα - μπούμερανγκ
Εδώ ο καλλιτέχνης φαντάστηκε ένα αεροπλάνο σε σχήμα μπούμερανγκ, γεμάτο πολυτελείς καμπίνες στα φτερά και με τη δυνατότητα να μεταφέρει 400 επιβάτες. Τα πτερύγια ελέγχου είναι στις άκρες των φτερών και η καμπίνα του κυβερνήτη, το κόκπιτ σαν να λέγαμε, είναι στη μέση, στο σημείο που συναντώνται ας πούμε τα φτερά. Άτρακτος δεν υπάρχει, αφού!
Ακριβό μου πυρηνοκίνητο
Εξοπλισμένα με πολύ μικρή μηχανή - που δουλεύει όμως με πυρηνική ενέργεια- τα αυτοκίνητα αυτά ο δημιουργός τους τα φαντάστηκε να φτάνουν τα 300 χιλιόμετρα την ώρα. Όχι σε κάποια πίστα αλλά στους αστικούς δρόμους. Αν μιλάμε για αυτοκινητόδρομους, τότε, λέει, το όχημα πιάνει τα 1000 χιλιόμετρα (με τέτοιες ταχύτητες ζακέτα να πάρεις. Και να κάνεις ασφάλεια αυτοκινήτου, φυσικά😉 )
Αερόπλοια
Με την κυριολεκτική έννοια. Δηλαδή πλοία που αιωρούνται. Δεν έχουν τους γνωστούς έναν αιώνα πριν κινητήρες, αλλά - τι καινοτομία για την εποχή!- διαθέτουν έναν ενσωματωμένο μετατροπέα που μετατρέπει τη βαρύτητα σε ώθηση.
Ιδιωτικά αεροπλάνα-κάτι-σαν-ζέπελιν
Στον κόσμο του μέλλοντος, όπως τον φαντάστηκε ο καλλιτέχνης έναν αιώνα πριν, οι πολίτες έχουν τα δικά τους ιδιωτικά αεροπλάνα. Όχι όπως τα ξέρουμε όμως. Μοιάζουν με ζέπελιν στη μορφή, δεν έχουν έλικες και απογειώνονται και προσγειώνονται κάθετα. Πώς κινούνται; Χάρη σε μία μικρή κάψουλα όπου γίνεται πυρηνική σχάση. Αχά. Στα δεξιά της εικόνας φαίνεται και το γκαράζ - γιατί πού να παρκάρεις τέτοιο εργαλείο;
Να μπορούσα στο διάστημα να 'χα εγώ βενζινάδικο
Το σενάριο λέει πως στη Σελήνη βρέθηκαν σπάνια ορυκτά, κι έτσι οι ΗΠΑ φτιάχνουν μία επιχείρηση αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων ονόματι MoMA-A.G. (Moon Minerals A.G.). Στην εικονιζόμενη αποβάθρα - η οποία αιωρείται στο διάστημα - τα σκάφη που πηγαινοέρχονται μπορούν να κάνουν ανεφοδιασμό καυσίμων για να συνεχίσουν απτόητα τα διαστημικά ταξίδια τους.
Ηλεκτρικά αυτοκινητα
Ούτε εδώ έπεσε έξω ο καλλιτέχνης. Για τις μετακινήσεις δεν χρησιμοποιούνται πια άλογα και ο ηλεκτρισμός έχει αντικαταστήσει τις ατμομηχανές. Το πιο ενδιαφέρον εδώ είναι πως πεζοί και οχήματα κινούνται σε εντελώς διαφορετικές διαδρομές, με τους μεν μακριά από τα δε, να περπατούν με ασφάλεια.
Εδώ σφυρί καλεί δρεπάνι
Άντε να εξηγήσεις στα παιδιά του σήμερα πως κάποτε ήταν όνειρο μακρινό όχι το να έχεις κινητό τηλέφωνο αλλά να έχεις προσωπικό τηλέφωνο! Μόνο δικό σου, δηλαδή. Εδώ ο καλλιτέχνης πάντως φαντάστηκε πολύ εύστοχα την ασύρματη επικοινωνία με ήχο και εικόνα. Σε μέγεθος παντόφλας, βέβαια, σαν κάτι κινητά του τέλους της δεκαετίας του ‘90, για όσους τα πρόλαβαν, και με τον αναμεταδότη να κρέμεται στον ώμο σαν τσαντάκι. Αλλά ας βλέπουμε τον ήλιο και όχι το δάχτυλο, ναι;
Έξτρα πόντοι για το ντύσιμο των γυναικών, που θυμίζει πιλότους ή αεροσυνοδούς. Και το αεροπλάνο αραγμένο στο βάθος. Βρε λες;
Επιστροφή στο σήμερα, έναν αιώνα μετά
Τι κρατάμε από όλα αυτά; Αρχικά τη φαντασία του δημιουργού, που αφέθηκε μεν ελεύθερη αλλά σε πολλά δεν έπεσε καθόλου έξω.
Λίγο πιο μανιτζέβελα από αυτά του σκίτσου, τα κινητά τηλέφωνα για επικοινωνία με εικόνα και ήχο δίνουν εδώ και χρόνια δυνατόν «παρών» στην καθημερινότητά μας. Εντάξει, στα ιδιωτικά ζέπελιν που κινούνται με ατομική ενέργεια δεν έπεσε τόσο μέσα - τουλάχιστον ακόμη. Αλλά ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τεχνητά νησιά βλέπουμε ήδη.
Κρατάμε και την αγωνία για την ασφάλεια των πεζών - που εκφράστηκε με την κίνησή τους όχι στο πλάι των οχημάτων, αλλά σε ξεχωριστούς προστατευμένους δρόμους. Το Safe Roads project που βάφει διαβάσεις για την προστασία των πεζών -και όχι μόνο- πού να το είχε φανταστεί ο καλλιτέχνης του 1930.
