Είναι αυτή η εποχή του χρόνου. Όλα είναι στολισμένα, παντού δέντρα, λαμπάκια, δώρα, στολίδια κτλ. Καθώς ο κόσμος μοιάζει με το παιχνιδομάγαζο από το Μόνος στο Σπίτι 2, δεν γίνεται η μουσική που το συνοδεύει να είναι death metal ή progressive rock. Μπορεί εσύ να το προτιμούσες- κι εμείς μαζί σου- αλλά τι να γίνει, τα ξωτικά και οι καρυοθραύστες δεν είναι φτιαγμένοι για headbanging. Οπότε θα ακούσεις ξανά τα αγαπημένα (ίσως) χριστουγεννιάτικα τραγούδια, όπως κάθε τέτοια εποχή. Κάποια μπορεί να σου αρέσουν. Κάποια μπορεί να τα ανέχεσαι. Και άλλα μπορεί να σε βγάζουν από τα ρούχα σου.
Η μελωδία των Χριστουγέννων
Ας κάνουμε τώρα το combo: Αν τα τραγούδια της εποχής ήταν οι καλύψεις σου, ποιο θα ήταν τι;
Wham!, Last Christmas I gave you my heart
Στο πρώτο άκουσμα νιώθεις τους ώμους σου να βαραίνουν. Στη λούπα θέλεις να ανοίξεις το κρανίο σου στα δύο και να ρίξεις μέσα χλωρίνη. Κι αν είσαι υπάλληλος σε εμπορικό κατάστημα, αυτό το τραγουδάκι θα γίνει – έχει ήδη γίνει- το χαλί της καθημερινότητάς σου. Την ίδια ώρα βέβαια οι George Michael και Andrew Ridgeley χαμογελούν με συγκατάβαση από το μακρινό 1984, που πρωτοβγήκε το τραγούδι, καθισμένοι στις δάφνες των τεράστιων πωλήσεων, των υψηλών θέσεων στα τσαρτ και του ψηφισμένου πιο αγαπημένου τραγουδιού των ΄80ies στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Αυτή τη μελωδία θα είχαν οι καλύψεις Αστικής Ευθύνης για Υλικές Ζημιές και Σωματικές Βλάβες. Αφενός γιατί είναι στον πυρήνα των καλύψεων που χρειάζεσαι- αν κάτι συμβεί να ξέρεις πως κάποιος φυλάει τα νώτα σου. Όσο είναι και το Last Christmas στα κομμάτια που ΣΙΓΟΥΡΑ θα ακούσεις τα Χριστούγεννα. Αφετέρου γιατί είναι υποχρεωτικές από τον νόμο, οπότε μπορεί εσύ να μην τις θέλεις, να μην τις θεωρείς απαραίτητες. Σαν να λέμε αντί για Wham να θέλεις να βάλεις Iron Maiden ή Ozzy ή Pantera. Ε, μάντεψε, πάλι Last Christmas θα ακούσεις, και με τη βούλα του νόμου.
Jingle Bells
Εδώ οι εκδοχές είναι πολλές. Από το κλασικό Jingle Bells στα αγγλικά, μέχρι το επίσης κλασικό Τρίγωνα Κάλαντα, μέχρι το νεωτερικό «Τρίγωνα κάλαντα μες στις γειτονιές, δως μου δυο χιλιάρικα να πάρω Μερσεντές» που ακούγεται στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Το ακούς συνέχεια, νομίζεις πως αντιστέκεσαι, αλλά μια μέρα πιάνεις τον εαυτό σου να το σιγοτραγουδάει. Olympus has fallen. Σαν τη Θραύση Κρυστάλλων ένα πράγμα. Που λες σιγά μην τη χρειαστώ. Αλλά ένα Σαββατοβράδο που ετοιμάζεσαι για σούπερ έξοδο με το αυτοκίνητο του κουτιού, βλέπεις στο παρμπρίζ ένα τόσο δα σημαδάκι, πιθανώς από πετραδάκι. Αμ δεν θα μείνει τόσο. Μέχρι το τέλος της εξόδου θα γίνει η σπίθα πυρκαγιά και πέλαγος η στάλα και το σημαδάκι τόοοοοοοοοσο. Κι εκεί που ετοιμαζόσουν για ξεnight με ύφος Φαν Πέρσι μετά την επική κεφαλιά στο Μουντιάλ του 2014, καταλήγεις Μπουφόν στον αγώνα Πάρμα – Περούτζια πέρσι. Γι’ αυτό βάλε Θραύση Κρυστάλλων, κάποιος λόγος θα υπάρχει που το ακούς συνέχεια. Είναι κλασικό!
Καίτη Γαρμπή, Θα πλέξω τούλι για τον Χριστούλη
Στηρίζουμε Καίτη ό,τι κι αν κάνει. Με τις πληρωμένες τις απαντήσεις στα social media το τελευταίο διάστημα δικαίωσε όλους εκείνους που την πίστευαν από τα παλιά. Αλλά, εντάξει, καμιά φορά και οι καλύτερες ταινίες κάνουν λίγο κοιλιά. Αυτό το «Θα πλέξω τούλι για τον Χριστούλη» από το μακρινό 1988 μας κάνει να θέλουμε ο εγκέφαλός μας να εξαφανιστεί. Να βάζεις αυτό το εργαλείο με το οποίο εξετάζει ο γιατρός τ’ αυτιά, και να βλέπεις από την άλλη. Ήταν λίγα χρόνια πριν γράψει ιστορία χορεύοντας ξυπόλυτη με μια φούστα, όταν η Καίτη Γαρμπή έβγαλε έναν δίσκο με χριστουγεννιάτικα τραγούδια, από όπου και το συγκεκριμένο. Καίτη, σ’ αγαπάμε, αλλά από εμένα είναι «όχι».
Αυτή τη μελωδία του Adeste Fideles, αλλά με ελληνικό στίχο, θα είχε και η Οδική Βοήθεια, αν ήταν χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Γιατί λες «άσε, κοστίζει» και επιλέγεις να την προσπεράσεις. Όπως το «θα πλέξω τούλι». Κι ύστερα στην ανάγκη συνειδητοποιείς πως δεν ήταν καλή ιδέα και τελικά δεν κόστιζε όσο νόμιζες. Μπορεί να μη σου αρέσει, αλλά από πίσω της έχει «ιστορία» και μεγάλη απήχηση. Οπότε την επόμενη φορά σκέψου καλύτερα. Ποιος/α είσαι εσύ που θα τα βάλεις με κοτζάμ Adeste Fideles – συγγνώμη, Οδική Βοήθεια; Τώρα πλήρωσε γερανό. Ουφ.
Mariah Carey, All I want for Christmas is you
Δεν θα μπορούσε να λείπει. Πιστεύεις πως άκουγες τη φωνή της Μαράια Κάρεϊ να στοιχειώνει τα Χριστούγεννά σου από τότε που ήσουν παιδί, και τα Χριστούγεννα των γονιών σου όταν ήταν παιδιά, και τα Χριστούγεννα των παππούδων σου, και πάει λέγοντας. Αλλά, μάντεψε, ανατροπή: Μπορεί να έχει ποτίσει το είναι σου, ωστόσο το κομμάτι μετρά λιγότερα από 30 χρόνια ζωής. Να μη θυμηθώ πως ξαναλανσαρίστηκε το 2011, ντουέτο με τον Τζάστιν Μπίμπερ.
Σαν να λέμε κάλυψη για Φυσικά Φαινόμενα. Τη βλέπεις εκεί να σε καλεί και νομίζεις πως θα είναι για πάντα στις αχρείαστες. Λες δεν τη θέλω. Αλλά στο πρώτο χαλάζι το αυτοκίνητό σου γίνεται σαγρέ. Οπότε ναι, θα τη χρειαστείς και ναι, την ήθελες. Σαν τη φωνή της Μαράια Κάρεϊ, που δεν μπορείς να την ακούς άλλο, αλλά κάθε Χριστούγεννα είναι εκεί και σου θυμίζει πως η ζωή συνεχίζεται.
Βασίλης Καρράς, Ο μικρός τυμπανιστής
Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Γιατί ακούς με κατάνυξη για τον μικρό τυμπανιστή (ως παιδί έκλαιγα σπαρακτικά όποτε το άκουγα) αλλά ταυτόχρονα θέλεις να κλείσεις τραπέζι για τέσσερις. Δύσκολο.
Θα προσπεράσουμε- με πολύ κόπο είναι αλήθεια- τα θεϊκά σχόλια κάτω από το βίντεο, για να πούμε πως εδώ ο άρχοντας της πίστας Βασίλης Καρράς πιάνει το γνωστό τραγούδι των Χριστουγέννων και το απογειώνει. Εντάξει, δεν είναι η κλασική εκδοχή του, όχι, δεν θα ακουστεί έτσι ακριβώς σε παιδική χορωδία. Αλλά η φωνή του - αυτή θα την παραδεχτείς ακόμα κι αν δεν σου αρέσει το ρεπερτόριό του- έχει κάτι που φτάνει μέχρι τα βάθη της ψυχής σου. Το περίμενες; Δεν το περίμενες, αλλά να!
Σαν την κάλυψη για ζημιές από ανασφάλιστο όχημα, που λες με σιγουριά «τι την πληρώνω, άμα με τρακάρει ανασφάλιστο τρέχα γύρευε». Ναι, εντάξει, δεν είναι το ιδανικό. Αλλά με την κάλυψη αυτή, κι εφόσον πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις (πρέπει πχ ο οδηγός του ανασφάλιστου που προκάλεσε το ατύχημα να αποδεχθεί την ευθύνη, πώς αλλιώς;) θα αποζημιωθείς και σε αυτή την ατυχή περίπτωση. Κι αν μας ρωτάς, επειδή τα ανασφάλιστα είναι πολλά εκεί έξω, είναι σίγουρα μία πολύ χρήσιμη κάλυψη. Οκ, δεν είναι η Νύχτα Ξελογιάστρα ή το Δεν πάω πουθενά. Αλλά τη δουλίτσα του την κάνει.
Ho ho ho!
Οπότε, κάτσε μισό λεπτό και σκέψου. Ναι βαριέσαι να ακούς τα ίδια και τα ίδια- μαζί σου. Αλλά το έχουν αυτό αυτές οι γιορτές. Μια επανάληψη, μια παράδοση, μια ξανά μανά τα περσινά και φέτος. Κι αυτό το παράδοξο σου προσφέρει μια ασφάλεια. Θα έρθουν, θα περάσουν, θα πάμε παρακάτω.
Τώρα, για ασφάλεια στο αυτοκίνητό σου, τα ‘παμε. Ρίξε μια ματιά στο hellasdirect.gr και δες τις καλύψεις. Κάποιες μπορεί να πεις, άντε μωρέ, τι τις χρειάζομαι. Μετά θυμήσου τους Wham! Ναι, έγραψαν και το Careless Whisper αλλά για ποιο κομμάτι πέρασαν στην αιωνιότητα 😉;
